Princeza Jelisaveta otvorila izložbu slika Cileta Marinkovića u Kotoru

Nj.K.V. Princeza Jelisaveta Karađorđević » Vesti » Princeza Jelisaveta otvorila izložbu slika Cileta Marinkovića u Kotoru

Princeza Jelisaveta otvorila izložbu slika Cileta Marinkovića u Kotoru

August 22nd, 2012

Samostalna izložba slika proslavljenog beogradskog akademskog slikara Milana Cileta Marinkovića svečano je otvorena 8. avgusta 2012. godine u kotorskoj galeriji “Kod Homena”. Izložbu je otvorila Njeno Kraljevsko Visočanstvo princeza Jelisaveta Karađorđević, a brojnu publiku su pozdravili i mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije i slikar Cile Marinković.

Postavkom su obuhvaćena dela urađena raznovrsnim tehnikama i u različitim formatima, pri čemu je posetiocima pružena prilika da prate hronološki razvoj umetničkog izraza ovog slikara – od crteža i ulja na dasci nastalih u ranom periodu Marinkovićevog stvaralaštva, preko slika iz njegovog pariskog perioda, sve do nekoliko ovogodišnjih pastuozno izvedenih portreta.

Otvaranje izložbe Cileta Marinkovića za Kotor predstavlja jedan od najvažnijih umetničkih događaja leta. U muzičkom delu programa nastupili su članovi Orkestra gradske muzike “Kotor”, kao i solistkinje Ana Dulović (violončelo) i sopran Marijana Šovran. Među prisutnim posetiocima koji su ispunili predivan prostor pjacete ispred galerije “Kod Homena” bili su i: pevač Đorđe Marjanović, novinarka Mira Adanja-Polak, ambasador Srbije u Crnoj Gori Zoran Lutovac, gradonačelnik Herceg Novog Dejan Mandić, profesori Akademije umetnosti u Beogradu i mnogi drugi.

Pozivnica za otvaranje izložbe “Cile Marinković u Kotoru kod Homena”

Obraćajući se prisutnima na otvaranju izložbe Cileta Marinkovića, mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije je rekao da je “samo ljepota koja je spojena sa dobrotom istinska ljepota i samo dobro koje je lijepo ono je pravo… Dostojanstvo umjetnosti Marinkovića je u tome što je u svom stvaralaštvu na način moderne umjetnosti u potrazi za onim najdubljim, ne kroz kopiranje prirode, nego upravo kroz otkrivanje te znakovitosti i toga što sadrži u sebi tvorevina, ljudsko biće, i što je najdublje prizvanje čovjeka i njegovog postojanja ovdje na zemlji.”

Dušan Đoković, osnivač i predsednik Saveta Akademije umetnosti iz Beograda, pročitao je i pozdravno pismo beogradskog nadbiskupa Stanislava Hočevara, koji zbog lošeg zdravlja nije mogao da prisustvuje otvaranju ove značajne izložbe: “Večeras, na ovaj svečani dan otvaranja izložbe predragog gospodina umetnika Milana Cileta Marinkovića, i ja bi trebalo da budem među vama! I veoma se radovah tome. Ali u ovoj situaciji mogu se radovati samo vašem prisustvu i ovom značajnom činu otvaranja izložbe. I dok po izričitoj naredbi svog lekara ostajem u Beogradu, po velikoj duhovnoj povezanosti ipak učestvujem s vama u činu samog kulturnog događanja. Među vama sam i duhovno – svojim pozdravima i svojim čestitkama, a iznad svega molitvom. Gospodinu umetniku radosno čestitam na delima koja nadahnjuju svojim bogatim i živim koloritom i unutrašnjim porukama, svim organizatorima čestitam na velikom naporu uloženom u promovisanje duha kulture koja povezuje različitost u jedinstvu, a sadašnjost otvara budućnosti; čestitam svim učesnicima ovog otvaranja jer svojom ličnom prisutnošću podržavaju puteve povezivanja onih koji žele da doprinesu harmoniji naroda, kultura, tradicija, vera i zanimanja.”

U razgovoru sa novinarima, kneginja Jelisaveta Karađorđević istakla je da događaji poput ove izložbe pružaju podsticaj umetnosti: “Umetnicima – muzičarima, slikarima – uvek je teško da napreduju, nije lak taj put, ali čovek mora da se kreativno izrazi, bez toga umetnost umire. Kriza utiče na njihov težak položaj, ali ne možemo da izgubimo duh, nadu, veru…”

Milan Cile Marinković rođen je 1947. godine u Beogradu. Beogradsku Likovnu akademiju upisao je 1966. godine, , a svoja dela je prvi put samostalno izložio već 1968. godine, u galeriji “Borbe”. Nakon završenog visokog obrazovanja (1972.) postao je član ULUS-a, a tri godine kasnije je osvojio i prvu slikarsku nagradu. Zahvaljujući stipendiji Fonda Moše Pijade, 1977. godine odlazi u Pariz, odakle se uvek vraća Beogradu, izlaže širom bivše Jugoslavije i u inostranstvu, dobija značajne likovne nagrade i postaje jedan od najznačajnijih beogradskih umetnika. Sa suprugom Bebom i kćerkom Danicom se od 1992. godine nastanio u Parizu, a danas se njegova izlagačka aktivnost i umetnički rad odvijaju na relaciji Pariz-Beograd.

Postavka “Cile Marinković u Kotoru kod Homena” predstavlja 11. izložbu koju porodica Borivoja A. Homena tradicionalno poklanja kotorskoj publici u svojoj galeriji u Starom gradu. Svakog leta, 8. avgusta, Dušanka Subotić-Homen priređuje izložbu jednog vrhunskog umetnika, što za sve Kotorane i posetioce tog predivnog grada predstavlja izuzetan kulturni događaj. Otvaranja izložbi “Kod Homena” uvek okupljaju i ugledne zvanice, među kojima su ambasadori, evropski zvaničnici, predstavnici vlasti i lokalne samouprave, kneginja Jelisaveta, novinari, umetnici i drugi. Pored izložbe slika Cileta Marinkovića, Dušanka Subotić-Homen je do sada potpisala i organizaciju postavki: “Olja Ivanjicki kod Homena”, “Mića Popović u Kotoru”, “Novi život Mediale u Kotoru”, “Istra u Boki – Rovinj u Kotoru – Grizija kod Homena”, “Milić od Mačve u Kotoru”, “Miro Glavurtić u Kotoru kod Homena”, “Gojko Bato – Subota u Kotoru”, “Omaž Olji i Šejki u Kotoru kod Homena”, “Džordžija u Boki – Havana u Kotoru kod Homena”, kao i izložbe: “Umetnost bez granica, Srpski slikari XX veka” (rezidencija ambasadora SAD u Beogradu), “Olja Ivanjicki u Babinom Mostu” (Kosovo), “Sazvežđe Olje Ivanjicki” (Adis Abeba, Vašington, Stokholm, Pariz, Beograd – Kuća kralja Petra, Kondželj (Vidovdanski sabor), Prokuplje, Aleksandrovac, Kruševac, Svilajnac…).

U katalogu izložbe “Cile Marinković u Kotoru kod Homena” Dušanka Subotić-Homen napisala je:

Cile Marinković: Glava jednog lava (1987), ulje na dasci

“Ove godine, 8. avgusta, u Kotoru, u Boki je Milan Cile Marinković, beogradski akademski slikar.

Ispunjavam želju Olje Ivanjicki koja nija sa nama već pune tri godine, a koja je Ciletu Marinkoviću pružala nesebičnu podršku, i nijednu od njegovih izložbi nije propuštala.

Zajednički performansi u Rovinju šezdesetih godina, Olja u šljokicama, kao boginja vina na volovskim kolima, Cile u štraftastim pantalonama, razbarušen, blag i nasmejan. Mi koji ga odavno poznajemo sećamo se njegovih prvih izložbi na papirima formata A4, kojima je bio izlepljen ceo muzej u Rovinju. Vreme 1966. godine – student Milan na Akademiji umetnosti postaje Cile koji spava na rovinjskom trgu, na prostrtim crtežima jer mu se tako dopada, jer je to pravi boemski život, i stasava u omiljenog beogradskog slikara.

Cile slika po rovinjskim kućama, oslikava zidove, oslikava vrata, njegove lepotice ulepšavaju unutrašnjost polovine rovinjskih kuća. Beograd voli Cileta Marinkovića, njegove ekspresionističke slike, njegove dame, razgolićene ili previše obučene, njegove susrete i zabave na slikama, ljubav kojom te slike zrače i koja je neprestano prisutna, nema zadnjih misli, nema zle namere, samo umetnost, boja, druženje sa ljudima, sa lepim ženama, u razgovorima, u pariskim kafeima, na beogradskim balkonima, u rovinjskim kućama. Tu je Cile Marinković sa našim najvećim intelektualcima, pored Miće Popovića, Mihiza, Antonija Isakovića, Maskarelija, Zore Matić, Žike Lukića, Vere Božinković-Popović, njene sestre Olge, doktora Save Konstantinovića, Dragiše i Miše Jovanovića i drugih nezaboravnih rovinjskih boema. Posmatra ih, upija znanje, provodi vreme, prenoseći te trenutke na svoja platna.

Cile stvara, priređuje izložbe u rovinjskom muzeju, a u Beogradu stvara porodicu. Započinje zatim i u svom životu novi period – pariski period. Uz sebe ima suprugu, druga i borca, koja se angažuje da Ciletovu razbarušenu prirodu i jedinstven umetnički opus usmeri ka dugotrajnom uspehu. Izložbe se nižu na raznim stranama sveta, ali Beograd traži i voli svog beogradskog slikara i boema, koji se ovog leta nalazi u Kotoru, u zidinama grada u Galeriji kod Homena.”